ناسیونالیسم ضد استعماری؛ از سوسیالیسم تا اسلام

ناسیونالیسم ضد استعماری، در واقع ناسیونالیسم رایج در جهان سوم است که به بیرون راندن دولت های استعمارگر از سرزمین های آسیایی و آفریقایی منتهی شد.

-    عصر ایران - ناسیونالیسم ضد استعماری، در واقع ناسیونالیسم رایج در جهان سوم است که به بیرون راندن دولت های استعمارگر از سرزمین های آسیایی و آفریقایی منتهی شد.

   این نوع ناسیونالیسم، در واقع همان اصول ناسیونالیسم اروپایی را که در برابر کلیسای کاتولیک و امپراتوری های بزرگ اروپایی به کار گرفته شد تا دولت های مستقل و کوچک تر اروپایی شکل بگیرند، متوجه همین دولت ها کرد.

   بدین ترتیب، دولت های استعمارگر اروپایی، که برخی از آن ها زاده ناسیونالیسم بودند، با شکل گیری ناسیونالیسم ضد استعماری، مجبور شدند استقلال سیاسی سرزمین های غیراروپایی را به رسمیت بشناسند.

   در واقع استعمارگرایی در تبدیل ناسیونالیسم به یک آیین سیاسی دارای اهمیت جهانی موفق شد، و در آفریقا و آسیا کمک کرد تا حسی از ملت مداریِ شکل گرفته از آرزوی آزادی ملی پدید آید.

   در قرن بیستم ضدیت با استعمارگرایی موجب شد که جغرافیای سیاسی بخش اعظم جهان تغییر کند.

جنبش های استقلال خواهی که بین دو جنگ جهانی پدید آمدند، پس از پایان جنگ جهانی دوم انگیزه مضاعفی پیدا کردند و امپراتوری های بسیار گسترده بریتانیا، فرانسه، هلند و