صدیقی و پناهیان ؛ دو قصه متفاوت با دو نقطه مشترک غم انگیز!

عصر ایران - داستان دو فردی که در هفته های اخیر دچار خطا شدند و به کانون افکار عمومی رفتند، هر چند در دو فضای متفاوت شکل گرفتند ولی در 2 نقطه با شباهت کاملی به هم رسیدند.

اولی، قصه کاظم رجبی صدیقی است؛ تولیت حوزه علمیه امام خمینی در منطقه ازگل تهران است و دومی، حکایت علیرضا پناهیان است و حرف های سخیف و زننده اش درباره رسول الله (ص) و امیرالمؤمنین(ع).

کاظم صدیقی، زمین هزار میلیارد تومانی حوزه را به نام موسسه شخصی خود و پسران سند زد و هنگامی که پرده برافتاد، ابتدا از روش مالوف، یعنی حمله و طلبکاری وارد شد و در اولین واکنش، در گفت و گو با صدا و سیما، افشاگران و منتقدانش را متهم کرد که الم شنگه راه انداخته اند، می خواهند اعتقادات مردم را تضعیف کنند، مدعی شد که امضایش را در تاسیس موسسه جعل کرده بودند و تهدید به پیگیری قضایی کرد.

فشارها که فزونی یافت، باز هم همان حرف ها را با چاشنی عذرخواهی از زعمای امت و زعیم عالیقدر تکرار کرد و انتقال مال غیر را - که در حقوق جرم انگاری شده - صرفا غفلتی شمرد که ناشی از بدکاری کسی بوده که به او اعتماد داشته است.

  و شاید شاهکار صدیقی در آن سخنان این بود که گفت: وجدان مردم از این ماجرا به درد آمده است! تو گویی مردم باغ بیت المال را به نام خود و پسرانشان کرده اند که باید وجدانتان درد بگیرد! در این سو، پنا�