مسجد بوستان قیطریه از منظری دیگر/ فقه احداث مسجد درباره حریم آن چه می گوید؟

فارغ از هر قضاوت و نیت خوانی در ماجرای بوستان قیطریه، فاصله 300 تا 500 متری مساجد موجود از بوستان محل تامل جدی از منظر فقهی احداث مسجد است.

  در آیات 107 و 108 سوره توبه می خوانیم: [گروهی دیگر از آن ها] کسانی هستند که مسجدی ساختند برای زیان [به مسلمانان] و [تقویت] کفر و تفرقه میان مؤمنان و کمینگاه برای کسی که با خدا و پیامبرش از پیش مبارزه کرده بود.

آن ها سوگند یاد می کنند که نظری جز نیکی [و خدمت] نداشته ایم؛ اما خداوند گواهی می دهد که آن ها دروغ گو هستند.

هرگز در آن قیام [و عبادت] مکن، آن مسجدی که از روز نخست بر پایه تقوا بنا شده شایسته تر است که در آن قیام [و عبادت] کنی.

در آن مردانی هستند که دوست می دارند پاکیزه باشند و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.

  در تفسیر نمونه پیرامون این آیات که به ماجرای ساخت مسجد ضرار در حریم مسجد قبا اشاره می کنند آمده است که:   آن چنان که بعضی از مفسران استفاده کرده اند، چنین برمی آید که نباید فاصله میان مساجد آن چنان کم باشد که روی اجتماع یکدیگر اثر بگذارند.

بنابراین، آن ها که روی تعصب های قومی یا اغراض شخصی مساجد را در کنار یکدیگر می سازند و جماعات مسلمین را آن چنان پراکنده می کنند که صفوف جماعت آن ها خلوت و بی رونق و بی روح می شود، عملی برخلاف اهداف اسلامی انجام می دهند.