«آسمان» از کجا می آید؟دو واژه «آسمان» و «سنگ» از یک ریشه مشترک مشتق شده اند، این هم معنایی برگرفته از باور اقوام باستانی است که می پنداشتند جنس آسمان از سنگ است. - دو واژه آسمان و سنگ از یک ریشه مشترک مشتق شده اند، این هم معنایی برگرفته از باور اقوام باستانی است که می پنداشتند جنس آسمان از سنگ است. به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در مطلبی آورده است: آسمان در فارسی باستان و اوستایی به صورت اَسمَن (asaman-) و در فارسی میانه به شکل اَسمان (asmān-) در معنای آسمان و سنگ بوده است؛ بنابراین، دو واژه آسمان و سنگ از یک ریشه مشترک مشتق شده اند و معنای یکسانی دارند. این هم معنایی برگرفته از باور اقوام باستانی است که می پنداشتند جنس آسمان از سنگ است. در کتاب التفهیم ابوریحان بیرونی می خوانیم: و پارسیان او را آسمان نام کردند یعنی ماننده آس از جهت حرکت او که گرد است . آس کردن به معنی کوفتن و له کردن است و آسمان به معنی آسیا هم آمده است؛ برای نمونه: دل منه بر کارهای آسمان زیرا که هست/ بی سروبُن کارهای آسمان چون آسمان (خاقانی). انتهای پیام برچسب ها: آسمان - باستان - فرهنگستان زبان و ادب فارسی - باستانی - فرهنگستان زبان و ادب - واژه - فارسی |
آخرین اخبار سرویس: |