وقتی روی جنایت، سنگ مرمر می کِشند!

درد دارد.

عمیق.

ممتد.

کش دار.

تکرارِ توصیف لحظات آن روز، له ات می کند.

ولی باید با تمام ابعاد وجدان یک انسان، زجر را نشان بدهی و بنویسی که چطور، - درد دارد.

عمیق.

ممتد.

کش دار.

تکرارِ توصیف لحظات آن روز، له ات می کند.

ولی باید با تمام ابعاد وجدان یک انسان، زجر را نشان بدهی و بنویسی که چطور، در روز روشن، روی جنایت، سنگ مرمر می کِشند! به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، به نقل از فارس، ماجرا برمی گردد به ژوئن 1982؛ چیزی حدود چهل و دو سالِ پیش.

آریل شارون که آن زمان وزیر دفاع اسراییل بود تصمیم می گیرد نیروهای نظامی اش را برای نابودی جنبش چریکی فلسطینیان و محو کامل سازمان آزادی بخش فلسطین راهی لبنان کند.

آرزوی همیشگی ای که نابود می کنیم تا فلسطین برای خودمان باشد.

تا هیچ حنجره ای به فریاد نکشد.

گلوله هایشان را در لوله های تفنگ، خفه می کنیم و نطفه هایشان را نه بر خاک فلسطین، که آواره در اردوگاه ها به دنیا می آوریم! آواره گانی بی هیچ تعلقی به خاک وطن! و حمله می کنند.

با حمله نیروهای نظامی اسراییل به لبنان که از جنوب با فلسطین هم مرز است، مبارزان سازمان آزادی بخش فلسطین به طرف بیروت عقب نشینی می کنند؛ به شهری پر از پناهنده گانی که اینجا به نقطه امن شان تبدیل شده بود و نمی دانستند تا ساعاتی دیگر، زن و پیر و مرد و جوان و کودک، در جهنم اش خواهند سوخت! همه چیز زودتر ا