اسکارهای «اوپنهایمر» یادآور خاطرات خوش دوران اوج سینما

فیلم ها روزگاری ما را در کنار هم نگه می داشتند.

فیلم ها رؤیای جمعیِ ما بودند؛ به همین دلیل هم دلم می خواست منتقدِ فیلم شوم، نه منتقدِ شعر.

اسطوره فیلمِ مردمی شدن، - درباره نویسنده: اُوِن گلیبرمن ، منتقد فیلمِ مشهورِ آمریکایی است که از سال 2016 به عنوانِ منتقد ارشد، دوشادوشِ پیتر دبروژ در مجله وِرایتی فعالیت می کند.

آثار و نوشته های او در نشریات معتبری همچون اینترتینمنت ویکلی ، فینیکس ، کامنت فیلم، پریمیر ، ان وای وان ،نیویورک سیتی و .

منتشر شده است.

گیلبرمن در این مقاله به سنت شکنی به سیاقِ نولان پرداخته و از اهمیتِ اسکار سخن گفته است.

 ➖➖➖➖➖➖➖ عصر ایران/ ترجمه: به جرأت می توان گفت فیلم ها روزگاری ما را در کنار هم نگه می داشتند.

فیلم ها رؤیای جمعیِ ما بودند؛ به همین دلیل هم دلم می خواست منتقدِ فیلم شوم، نه منتقدِ شعر.

اسطوره فیلمِ مردمی شدن، حسی یگانه، وجدآور، دربرگیرنده و تحسین برانگیز داشت.

اسکار همیشه بخشی از این حس و حالِ ناب بود و با مرور فیلم هایی از سراسر جهان، گویی تمام جهان را در بر می گرفت.

  دیگر به ندرت چنین حس و حالی یافت می شود.

واقعیت آن  است که در زمانه از هم گسیخته ای زندگی می کنیم که همه چیز به پستوها، کلاب ها، فرقه ها و جناح های متضاد خلاصه می شود.