چشم و دل بی قرار در جستجوی حضرت یار

با قدم هایی که هنوز تردید از آن می بارید، راه افتاد و انگار در جزیره سرگردانی طی طریق کند، ادامه داد.

اطراف او قرآن و رحلش، سجاده و تسبیحش، مفاتیح و ادعیه اش گوشه به گوشه مسجد به چشم می خورد اما شکافی که بین خود و دیگر معتکفین حس می کرد، - خبرگزاری فارس-شیراز؛ سمیه انصاری فرد: چهار نوجوان بودند که گعده کردند برای رسیدن به یک نقطه اتکاء.

رسیدن به کمال و دیدن آنچه نادیدنی است.

قبل از گردهمایی در مسجد، بارها این شعر را زمزمه کرده بودند:  چشم دل باز کن که جان بینی آنچه نادیدنی است آن بینی حالا دل بر کف گرفته، آمده بودند برای باز کردن چشمِ جان.

و در اندیشه این بودند که آیا این سه روز می توان به مراقبت و حضور تام پرداخت؟ توشه ای از این مسیر و مگر فلسفه اعتکاف همین نیست که چشم سر را فرو بنشاند و چشم جان را تا حد امکان بگشاید؟ حالا هر کسی به فراخور حال خود و توشه ای که از مسیر برمی دارد.

  یکی اندک مسیری به سمت تعالی طی می کند اما دوست و همراهش، راه بیشتری پیموده و به وصال یار نزدیک تر می شود.

مگر هر دو با هم نیت نکردند و هر دو یکسان به دعا و مناجات نپرداختند؟ پس چطور فاصله هر کدام با مراد و مقصد ربانی، این قدر متفاوت است؟ برگزاری بزرگ ترین اعتکاف جوانان کشور در شیراز جدال با ابلیس درون در این میان، یکی از اعضای این گروه معتکف با ابلیس درون�