بعثت و ناخشنودی های مشرکین

یکپارچگی و اتحاد جریانات سکولار که همه نوع گرایشات دنیوی روشنفکری را شامل می شود، در تقابل با انقلاب اسلامی به همین خاطر است که این انقلاب حامل گفتمان ناب دینی است که از حضور اسلام در عرصه جامعه و سیاست دفاع می کند و مدعی است که تجلی اسلام ناب محمدی در همین معنا است، - اگرچه سکولارها از این امر ناخشنود باشند.

فارس پلاس؛ داود مهدوی زادگان در یادداشتی نوشت: هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ، او کسی است که پیامبرش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن را بر همه ی آیین ها پیروز گرداند، هرچند مشرکان ناخشنود باشند ( توبه: 33 ) مسأله اساسی در این آیه شریفه که اشاره به بعثت رسول الله صلی الله علیه و آله دارد، نا خشنودی مشرکان است.

این نا خشنودی و کراهت مشرکان از بعثت رسول خدا از چه رو است و دلیل آن چیست؟ ناخشنودی مشرکان از مظهریت اسلام بر ادیان گذشته ممکن است از جهت ظهور و بروز دین در عرصه جامعه و سیاست، حداقلی یا حداکثری باشد.

بر این اعتبار می توان مشرکان را به دو گروه تقسیم کرد.

وجه حداقلی ناخشنودی مخالفت با مظهریت دین در عرصه جامعه و سیاست است، اگرچه با ظهورات دین در حوزه شخصی و فردی مخالفتی ندارد.