گذری بر پیشینه ی مرثیه سرایی؛ از ایران تا یزد

محقق و نوینده برجسته‎ی یزد با اشاره به پیشینه‎ی غنی مرثیه سرایی در کشورمان به ویژه در استان یزد و روند رشد آن طی ادوار مختلف، بر لزوم گردآوری آثار سخنوران نامی و معاصر این حوزه از جمله استاد «کاظم احرامیان پور» که برخی از آثارش بازتاب گسترده ای در جامعه داشته است، - ایسنا/یزد محقق و نوینده برجسته‎ی یزد با اشاره به پیشینه‎ی غنی مرثیه سرایی در کشورمان به ویژه در استان یزد و روند رشد آن طی ادوار مختلف، بر لزوم گردآوری آثار سخنوران نامی و معاصر این حوزه از جمله استاد کاظم احرامیان پور که برخی از آثارش بازتاب گسترده ای در جامعه داشته است، تاکید کرد.

حسین مسرّت در گفت وگو با ایسنا، با بیان این که پیشینه ی مرثیه سرایی در ایران همانند پیشینه ی تاریخ ایران از پیدایش آن تاکنون است، می گوید: از همان زمان که داغی یا سوگی بر دل نشست، سوگواره ها نیز سروده شد.

وی ادامه می دهد: فردوسی در شاهنامه، این کهن سروده ی برجای مانده از سده پنجم قمری که بر مبنای تاریخ اساطیری ایران سامان یافته است را بارها از سوگنامه ها و سوگواره ها در غم از دست دادن پهلوانان ناموری چون؛ ایرج، سیاوش، سهراب و فرود و دیگران یاد کرده است.

وی در این رابطه به مرثیه ای از سوگ سهراب در شاهنامه اشاره و نقل می کند؛ اگر مرگ دادست، بیداد چیست؟/ز داد این همه بانگ و فریاد چیست