بازخوانی سیاست خارجی امیرکبیر از دل نامه های او

در کل می توان گفت امیرکبیر نگاه بدبینانه ای به رقبا و عرصه سیاسی دارد.

برخی از موارد بدبینی امیرکبیر را می شود در سطح داخلی و ناظر بر کنشگران سیاسی داخلی دید.

- فارس پلاس؛ دیگر رسانه ها - ایرنا نوشت: در سیاست خارجی عصر قاجار به دوره هایی برمی خوریم که متفاوت از جریان عمومی حاکم بر این عصر است.

در جریان عمومی شاهدیم که منافع و حاکمیت ملی در کشاکش منافع قدرت های بزرگ آن زمان یعنی روس و بریتانیا به دست فراموشی سپرده شده و وابستگی تمام شئون و امور مملکت به دو بازیگر یاد شده رویه مسلط بود.

بارزترین برش تاریخی این روزگار را که متفاوت از روند اصلی بود، می توان عصر صدارت  میرزا تقی خان فراهانی  (زاده 1186 خورشیدی در اراک و درگذشته 20 دی 1230 در کاشان) دانست.

روی کار آمدن امیرکبیر و صدارتش از مهرماه 1227 تا میانه پاییز 1230 باعث اتخاذ سیاست خارجی متفاوت نسبت به دوره های قبل و بعد شد.

در عصر صدارت او تسلیمِ کم وبیش مطلق و چشمگیری که در گذشته برابر فشارهای دولت های خارجی و به ویژه کشورهای اروپایی وجود داشت، دیده نمی شود.

همچنین در دوره او برای گسترش روابط خارجی با کشورهایی مانند اتریش و آمریکا به عنوان نیروی سوم روابط خارجی، تلاش هایی صورت گرفت که البته با کارشکنی دولت های روسیه و بریتانیا همراه شد.