یادگارِ عشقِ هجران؛ عقیق سرخ سلیمانی

خبرگزاری فارس اردبیل - علی لطفی صمیمی: 13 دی ماه 1398 روزی است که در تاریخ ایران هرگز فراموش نخواهد شد.

در این روز اگر چه درختِ تنومندِ اسلام با تبرِ ظلم و ستم استکبار قطع شد، اما ریشه های آن، امروز حتی پس از گذشت 4 سال از شهادتِ سردار دل ها، جوانه زده و قوی تر از قبل، این بار در سیمای مکتبِ سلیمانی هویدا شده است.

مکتب حاج قاسم، یک الگو و یک سبک متفاوت از زندگی است.

سپهبد سلیمانی، در نهایت تواضع، خود را سرباز میهن نامید و وظیفه خود را حراست از مرز و بوم کشور و پاسداری از دین اسلام می دانست.

حاج قاسم بدون توجه به جایگاه اجتماعی خود، در میان مردم قدم می زد و با صمیمیت، عامه مردم را می پذیرفت.

دقت کرده اید چقدر راحت می گوییم حاج قاسم و نه سردار سپهد قاسم سلیمانی؟ این نشان می دهد که تا چه اندازه این بزرگ مرد در قلب و جان ما رخنه کرده که تا این حد با او احساس راحتی می کنیم.

کودکان خردسال، قبل از شهادت سردار در آغوش او جای داشتند و اکنون نیز با تعاریفی که از والدین خود درباره قهرمان کشورشان شنیده اند، با دیدن تصاویر او خوشحال می شوند.

قاسم سلیمانی به معنای واقعی کلمه، یک الگوی ماندگار و اسوه ای نیکو برای همه ما بود که یادمانش با مکتب سلیمانی تا سال ها ادامه خواهد یافت.