مرثیه عشق و جای خالی میاندار روضه های فاطمیه

خبرگزاری فارس کرمان _ آمنه شهریارپناه: ساعات پایانی مریض داری علی بن ابی طالب گذشته، صدای زنگ یتیمی آل الله بلند شده، رنگ از رخسار کودکان پریده، بغض، گلوی ابوتراب را چنگ زده، اشکی از چشم حضرت رسول چکیده و از آسمان ها به زمین رسیده است.

چشم هایی بسته می شود، قلبی تیر می کشد، همه جا سیاه می شود، درودیوار به کبودی می زند، بوی هیزم وآتش برافروخته به مشام می رسد، خون مظلوم به زمین می ریزد، مادری کودکش را بر می دارد و به معراج می رود، از خانه ها صدای هلهله می آید! آه، بگردید و مَحرمی پیدا کنید! محارم اسرار دیر می رسند، خویی ها و خمینی ها با تاخیر می آیند، چیزی حدود 14 قرن بعد، فاطمی ها جان بر کف می رسند، خون، می جوشد، داغ صورت کبود تازه می شود، ورق بر می گردد، فریاد یا زهرا به گوش می رسد.

گوش کن! از هر کوی وبرزن صدای ناله می آید، این روضه ها قاسم ها تربیت می کنند، مهر مادری به جانشان می ریزند، بر می خیزند تا انتقام حضرت مادر را بگیرند.

یک نفر اینجا شمشیر صیقل می دهد حرامی ها خاک فاطمی را لگد مال می کنند، یک نفر اینجا شمشیر صیقل می دهد، جنازه اعتبارشان را روی گردن شان می گذارد و دست از پا درازتر بیرون شان می اندازد.

آنها دختر زهرا را بار دیگر تا یک قدمی جسارت قرار می دهند، مگر فرزندان فاطمه مرده اند که زینب به اسارت برود!! فرمانده فاطمی با�