«غیرت برای میهن» راز تشییع باشکوه شهید گمنام در سرزمین بختیاری

هوا سرد سرد بود و لب های همه مانند انارهای سرخ ترک خورده بود، برف زودتر از شروع زمستان خودش را میهمان شهرستان کوهرنگ کرده بود و زمین و کوه های سر به فلک کشیده زاگرس یک دست سفیدپوش شده بود.

- خبرگزاری فارس چهارمحال و بختیاری صدای گریه و مویه زنان بلند بود؛ باد زوزه کنان در میان جمعیت می پیچید و تازیانه وار خود را بر صورت های زنان می کوبید، چهره هایی سرخ شده از شدت سرما و دستانی یخ زده با پوست هایی چروکیده که هر چند ثانیه یک بار روی تابوتی سرد کشیده می شد.

طعم تلخ اشک هایشان صورت های زخمی شان را می سوزاند و ردی از خود برجای می گذاشت و به راهش ادامه می داد.

صدای لالایی خواندنشان بلند بود و با لهجه شیرین بختیاری برای جوانی انگار که تازه از دنیا رفته بود آوای خواب می خواندند؛ به سر و سینه خود می کوبیدن و صورت چنگ می زدند.

زنانی که عقب تر ایستاده بودند صدای پچ پچ کردنشان بلند بود در گوشی حرف هایی می زدند و منی که برای موضوع دیگری خودم را به آن جا رسانده بودم در میان صحبت هایشان گُم شده بودم.

از طرفی دلم برای مویه کردنشان و جوان از دست دادنشان کباب بود و از طرف دیگر می ترسیدم سوژه گزارشم را از دست بدهم در میان جدل قلب و عقلم حرف دلم را گوش دادم تا خودم را به میانه جمعیت برسانم.