قصه هفت سال انتظارِ مقدس

هفت همیشه برای ما عدد مقدسی بوده؛ شاید خدا خواسته این صبر هفت ساله را بسنجد ، ببیند تا کجا طاقت می آوریم از دوری، ببیند وقتی وارد این گلزار شهدا می شویم چقدر در کنار مزار خالی ات می نشینیم به راز و نیاز و برایت فاتحه می خوانیم؟ نمی دانم هرچه بود و هست تکلیف .

- خبرگزاری فارس، فاطمه احمدی: فکرش را بکن، جماعتی منتظرند برگردی اما تو دنبال ماندن باشی.

اصلاً رفته ای که بمانی، خودت می گفتی می خواهم مثل رفیقم املاکی، مثل مادرم زهرا (س) بروم برای ماندن، حالا ما منتظرت هستیم و دعا می کنیم برگردی، سال هاست که دعا می کنیم.

حسابش از دستمان در رفته، یک سال؟ 2 سال؟ نه بیشتر از هفت سال شده از رفتنت اما همچنان قصه شهید املاکی را زمزمه می کنی، همرزمِ حسینی ات را، فرمانده جبهه و جنگت را برای همرزمانت در سوریه می گویی: حسین را جا گذاشتیم، حسین را جا گذاشتیم .

آه می کشی، حسرت می خوری: باید مثل حسین جسدم را در جبهه بگذارم .

جمهوری اسلامیِ ما در دفاع مقدس جوانانی را داشت که از مال و جانشان به معنای واقعی کلمه گذشتند .

شاید گفتنش راحت باشد، اما با حضور تو باورمان شد که از دنیا گذشتن و به خدا رسیدن یعنی چه.

تویی که خواهر و برادرهایت در خارج از این مرزها تحصیل و زندگی کردند و وقتی نوبت تو شد، گفتی: من می مانم، رهبرم دستور جهاد داده است و رفتی .