چله نشینانِ حرم

خوش به حال این احوال، که کنار محول الأحوالی چون ضامن آهو، قرار است سبک و سنگین شوند.

حسودی ام می شود بهشان.

به زائرها.

به این آدم ها.

که از کشورها و شهرها و روستاها و خیابان ها و کوچه ها و خانه ها و اتاق هایشان دل کنده اند تا امشب را کنار محبوبی چون شاه خراسان، - خبرگزاری فارس؛ حنان سالمی: قدیمی ترها وقت چله که می رسید، کرسی را خانه بزرگ تر ها می انداختند.

و همه، از عمه و عمو و خاله و دایی تا دامادها و عروس ها و نوه ها، به دست بوس بزرگ خاندان شان می رفتند.

حالا، به عادت آن سال ها، اینجا، در این قطعه بریده شده از بهشت، کنج این رواق های تو در تویی که عطر ملکوت می دهند، خیلی ها آمده اند تا سردترین شب سال شان را حتی اگر یک دقیقه، فقط یک دقیقه، بیشتر طول بکشد، اما، کنار مضجع شریف امامِ رئوف شان بگذرانند.

کنار بزرگ ترین جوان مردی که جز درِ خانه او را زدن، سزاوار دست های بی کس و کار نیست و راستی، چه کسی بزرگ تر از بزرگی اوست؟   راه های منتهی به نور   می گویند امامِ رضا (ع) کنار سفره فقیران می نشست، می گویند لقمه ایشان با لقمه آنان فرقی نداشت، می گویند همه امامانِ معصوم، مهربانند اما رأفت این آقا، طعم دیگری دارد.

می گویند، اما، همه بهتر از آنچه می گویند را با گوشت و پوست و استخوان و جان مان فهمیده ایم! از آن روزها که هنوز نمی دانستیم ایستادن یع