زبان شاهنامه، زبان عصر فردوسی نیست

برخی از هموطنان که وجود روحیه وطن دوستی در آنها در جای خود ستودنی است، از نظر حساسیت های زبانی، روی نمونه ای مثل شاهنامه فردوسی تکیه و تأکید می کنند به طوریکه می توان گفت به نوعی فردوسی را به عنوان نمونه عربی ستیزی پیش چشم دارند که در .

- ایسنا/همدان یک فردوسی شناس گفت: برخی از هموطنان که وجود روحیه وطن دوستی در آنها در جای خود ستودنی است، از نظر حساسیت های زبانی، روی نمونه ای مثل شاهنامه فردوسی تکیه و تأکید می کنند به طوریکه می توان گفت به نوعی فردوسی را به عنوان نمونه عربی ستیزی پیش چشم دارند که در اینجا لازم است تا این دسته از هموطنان بدانند که زبان شاهنامه، زبان طبیعی و معمول در عصر فردوسی نیست.

دکتر اسماعیل شفق در گفت وگو با ایسنا، اظهار کرد: می دانیم که از قرن ها پیش از اسلام، پایتخت سلاطین ساسانی یعنی (تیسفون یا ایوان مداین)، در مرکز عراق عرب، نزدیک شهر بغداد فعلی قرار داشته و طبیعتاً میان ایرانیان ساکن در آن مناطق و عرب های بومی منطقه، یک نوع داد و ستد زبانی وجود داشته است.

امروز درک این مسأله نباید چندان دشوار باشد چرا که همین امروز به عنوان مثال در استان آذربایجان غربی، تُرک زبانانی هستند که کُردی را هم می دانند و کُردهایی هم هستند که با تُرکی آشنایی دارند، در استان خوزستان هم چنین چیزی وجود دارد.