داستان های تلخ کره شمالی

اقامت فراری ها در کره جنوبی آسان نیست و از امکان انتخاب های بی شماری که پیش روی شان است، یکه می خورند.

برای مردمی که در تمام طول عمرشان دولت برای شان تصمیم گیری کرده، - این موقعیت مبهوت کننده است.

  عصر ایران؛ بهاره لرستانی -  اگر روسیه تحت سلطه استالین در کلام چرچیل معمایی است که در ابهام یک راز پنهان شده است ، کره شمالی سیاه چاله ای است که نفوذ به آن ممکن نیست.

رسانه اصلی دولت، یعنی آژانس خبری مرکزی کره، قوانین سفت وسختی برای مسدود کردن اخبار دارد.

  درست است که جهانگردها می توانند چند روزی از پیونگ یانگ، پایتخت ویترین مانند این کشور دیدن کنند و از مصاحبت با چند مراقب خوش برخورد که با وسواس بسیار گزینش شده اند، لذت ببرند اما دریچه ای به روی آنچه که دولت کره شمالی را می گرداند به روی آن ها باز نمی شود و اقبالی برای همنشینی با شهروندان معمولی کره شمالی نخواهند داشت.

  همان طور که سفیر بریتانیا سال 2009 با رک وراستی خاص خودش گفت: ابدا هیچ اطلاعاتی از این دولت به دست نیاوردیم و در پیونگ یانگ با منابع کم اطلاعات مواجه بودیم چراکه به هر طرف که رو می کردیم ماموران رسمی دولتی بودند.

  بنابراین برای فهمیدن اینکه مردم کره شمالی چه دیدگاهی در مورد دولت و جامعه شان دارند هیچ راهی جز حرف زدن با فراری هایی که به کره جنوبی گریخته اند نداریم.