پیمانی برای شفاعت بعد از شهادت

عهد بستند یکدیگر را شفاعت کنند.

میان آتش و خون.

میان خمپاره و ترکش.

میان هجمه سرخ به گاه رستگاری.

- خبرگزاری فارس، داراب، سمیه انصاری فرد: 40 نفر بودند، مردان سلحشوری از جنس افلاک.

از همان ها که سال ها باید بگذرد تا کسی شبیه شان پا به عرصه گیتی بگذارد.

40 مرد رزمنده از دیار مولا امام حسن مجتبی(ع) که در بحبوبه جنگ، آنجا که تا چشم کار می کرد بوی باروت و زخم ترکش بود، با یکدیگر هم پیمان شدند که.

سلحشورانی که هم پیمان شدند روی تصاویر خشکم می زند.

مات و متحیر، یکی یکی آنها را از نظر می گذرانم.

چهره شان روایتگر روزهای شهامت و استواری است.

آنها که بهترین سال های عمرِ شریفشان را در خاکریز انسانیت، به دفاع از عقیده و شرافت سرزمین خود پرداختند و حماسه آفرین شدند.

زیبا است که روزی روزگاری، دلیرمردانی در جبهه چنین قول و قراری با هم بگذارند.

قراری برای شفاعت پس از شهادت.

متن را دوباره مرور می کنم: در میان اسناد به جا مانده از رزمندگان داراب در دوران دفاع مقدس، عهدنامه هایی وجود دارد که طی آن رزمندگان هم پیمان  می شدند در صورت شهادت، یکدیگر را شفاعت کنند.

  باز هم به تصویر شهدا می نگرم.

در مرام شان، درس زندگی و شور ایثار است.

  عهدنامه را که مزین به امضای 40 رزمنده دفاع مقدس است، می بینم.