روحانی که با «خین بُری» ناجی اعدامی هاست

آن روز هم نوبت رضایت گرفتن برای عبدالله بود فضای خانه سنگین بود، نفس های زن در سینه اش حبس شده بود، یک چشمش به قرآن میان خانه بود و یک چشمش به دهان پدر مقتول، - خبرگزاری فارس چهارمحال و بختیاری؛ ساعت چهار صبح، حیاط سیمانی تاریک و نیمه روشن، صندلی وسط حیاط، سربازی که کنار چهارپایه ایستاده، طنابی که آویزان است و چند نفری که دورتر ایستاده اند و صحنه را نگاه می کنند و مجرمی که قرار است بالای چهارپایه بایستد.

 پرده اول صدای خنده شان بلند بود جوان بودند و پُر از انرژی، حسابی روی سر و کله هم می زدند جوی آبی که از وسط محله شان عبور می کرد شده بود تنها تفریح بچه های بزرگ و کوچک.

تابستان بود و گرمایش همه را به ستوه آورده بود بچه ها سر جوی آب مشغول بازی بودند چند نفر هم از جوان ترهای محل آمده بودند حسابی شلوغ شده بود.

آخرش هم معلوم نشد چه شد که به یک باره چند نفر از بچه ها دعوایشان شد و بزرگ ترها هم به هوای کوچک ترها وارد دعوا شدند صدایشان بالا و بالا تر رفت به طوری که چند نفری از پدر و مادرها برای جدا کردن بچه هایشان از خانه بیرون زدند قیامتی به پا شده بود.

در کشاکش دعوا و گرفتن یقه و درگیری های لفظی، آن چیزی که نباید می شد شد، در میان بُهت و ناباوری جمعیت، جوانی که بعد معلوم شد اسمش عبدالله است جوان دیگری را هُل داد و سرش به کنار جوی آب بر�