مولانا چه نگاهی به حکومت و حکمرانی داشت؟

حکمرانی و تدبیر امور مملکت برای مولانا، که اصولا در آسمان مکاشفات و معانی سیر می کرد و چندان اهل قدم زدن روی زمین نبود، مثل انسان یا اسبابی بدصورت و کریه است که در عین حال خدا نسبت به او عنایت دارد.

-    عصر ایران؛ شیرو ستمدیده - بحث و فحص درباره مقاله سوم فیه ما فیه، در نوبت قبل به این جا رسید که معین الدین پروانه، که نایب سلطان و از دوستداران مولانا بود، مشغله حکومت داری را مانع حضورش در محضر مولانا برمی شمارد و مولانا هم کار او را فداکاری برای امنیت و عبادت مسلمین می داند.

    مولوی در ادامه تجلیلش از کار و بار مملکت داری معین الدین پروانه، می گوید:    پس این نیز کار خیر باشد و چون شما را حق تعالی به چنین کار خیر میل داده است و فرط رغبت دلیل عنایت است و چون فتوری باشد در این میل دلیل بی عنایتی باشد که حق تعالی نخواهد که چنین خیر خطیر به سبب او برآید تا مستحق آن ثواب و درجات عالی نباشد؛ همچون حمام که گرم است آن گرمی او از آلت تون است، همچون گیاه و هیمه و عذِره و غیره، حق تعالی اسبابی پیدا کند که اگرچه به صورت آن بد باشد و کرِه، اما در حق او عنایت باشد، چون حمام او گرم می شود و سود آن به خلق می رسد.

 جان کلام مولانا روشن است اما جمله او مبهم است و منطقا هم مشکلی دارد.