تراژدی و رنج تراژیک دانستن

تراژدی، حامل رنج دانستن است؛ رنجی که به شادی منتهی خواهد شد.

تراژدی و اسطوره، زبان استعاری دارند و نباید با زبان علمی آنها را مورد بررسی و واکاوی قرار داد، - بلکه مفاهیم درونی آنها باید به صورت استعاری کشف شوند.

موضوع پژوهش حاضر تراژدی است.

اما تراژیک چیست؟ تراژیک به امری گفته می شود که بی خشونت فیصله نمی یابد و یا آن گره ای که بدون تندی گشوده نمی شود.

رام شدن بادها، قربانی شدن ایفی ژنی را می طلبد و پایان یافتن خودکامگی، به بهای خون خواهی ارسته انجام می شود.

اما این خشونت و تندی بشری تصفیه حساب نیست، بلکه خواست الهی در آن غلیان دارد.

این جمله ها، بخشی از محتوای کتاب رنج تراژیک دانستن نوشته علیرضا محمدی بارچانی است که در یکی از سلسله نشست های فصل سخن که در روز سه شنبه (25 مهرماه) در کتاب فروشی اردیبهشت جهاد دانشگاهی واحد اصفهان برگزار شد، مورد بررسی و گفت وگو قرار گرفت.

در ابتدای این نشست، سعید محسنی، فعال حوزه تئاتر، گفت: اکثر اوقات در مورد جهان تراژیک یونان، فقط مفاهیم تکنیکال و تاریخ آن را جست وجو و مطالعه می کردیم، اما جای این کتاب در فرهنگ نمایشی ما خالی بود.

مقدمه مصطفی ملکیان و دکتر بینای مطلق در ابتدای کتاب دیده می شود که مخاطب را به روش خود به مکث بر روی مفهوم تراژدی آن دعوت کردند.