«الله بنده سی»؛ قهرمان این داستان خیلی آدم حسابی است!

خبرگزاری فارس_تبریز؛ کتایون حمیدی: سال ها پیش آقا مهدی برای منِ بچه دبیرستانی صرفا نامی بود روی تابلوی  سردر کوچه و خیابان؛ همین و بس!ُ یک کلمه مهدی باکری؛ نه آقایی اول اسم اش اضافه می کردم و نه اصلا مهم بود که او کیست و چه کرده است تا اینکه بوم سرنوشت، طرح جدیدی را برایم ترسیم کرد! یعنی ابتدا، کاری کرد تا با آقا مهدی هم دانشکده ای شوم، فقط با سی و اندی سال اختلاف زمان.

 آنقدری دانشکده مان رنگ و بوی آقا مهدی داشت که حسابی می توانستی روح و جان تازه کنی؛ دیگر آقا مهدی صرفا یک اسم روی تابلوی دور میدان اصلی شهر نبود برایم! بلکه او دلیلی بود بر آرامش و سرخوشی کنونی عابران و رهگذران همان میدان.

دانشکده مکانیک، دانشگاه تبریز.

از آن روز به بعد، ورد زبانم شد آقا مهدی ؛ الحق والانصاف چپی و راستی نمی شناخت، همه از سلوک اش می گفتند، مثلا آن داستان معروف آقا مهدی با پیرزن اهل ارومیه در زمان شهردار بودن اش، شده بود شناسنامه دانشکده؛ هر غریبه ای را که می دیدیم و می خواست از دانشکده ما اطلاعی بگیرد، سریع اول این داستان را تعریف می کردیم و بعد از رنکینگ دانشکده و تعداد دانشمندان یک درصد برتر جهان برایش می گفتیم؛ مخلص کلام اینکه سر افتخار دانشکده مان آقا مهدی و شهدای مهندس دانشکده فنی دانشگاه تبریز بود.