«قصه پیغمبر (ص)»

سراسر زندگی رسول اکرم منظومه ای است پرجاذبه و شور و دل انگیز و عبرت آموز و الهام بخش.

مولانا هم انس و الفتی دارد با آن منبع نور و مخالفان مولانا در همان زمان حیات او مثنوی را قصه پیغمبر می خواندند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، محمدعلی موحد، مولاناشناس، نویسنده، پژوهشگر و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ساحت پیامبر (ص) را منطقه ای عظیم و پرخطر و پرمهابت و سهمگین می خواند که نوشتن از آن جرأت و تهور می خواهد.

او درباره پرداختن به ساحت پیامبر (ص) در مثنوی مولوی می گوید: مولانا هم انس و الفتی دارد با آن منبع نور که اگر حافظه ام خطا نکند، شادروان محمدامین ریاحی از قول مرحوم بدیع الزمان فروزانفر نقل کرده است که تعداد احادیث مذکور در مثنوی بالغ بر 688 حدیث است و البته تعداد خیلی بیشتر آیات قرآنی منقول در سرتاسر مثنوی را هم باید بر این تعداد اضافه کرد.

چون در هرحال قرآن هم از لب پیغمبر است و از همین رو است که مخالفان مولانا در همان زمان حیات او مثنوی را قصه پیغمبر می خواندند.

آن قطعه معروف مثنوی را همه به یاد دارند از دفتر سوم که می گوید: خربطی ناگاه از خرخانه ای سر برون آورد چون طَعّانه ای کائن سخن پست است، یعنی مثنوی قصه پیغمبر است و پیروی نیست ذکر بحث و اسرار بلند که دوانند اولیا آن سو سمند پس دشمنان مولانا در همان زمان در سرتاسر مثنوی جز ق