اینجا میانگین عاشقی بالاتر است/ نه در شأن زائر؛ نه در شأن میزبان!

ناخودآگاه آنچه سال ها در مرز مهران دیده بودم و آنچه در ریمدان مقابل چشمانم بود را در دو کفه ترازو گذاشتم.

باید بگویم: «اینجا میانگین صبر، احترام یا شاید حتی میانگین عاشقی بالاتر است!» - ؛ گروه مجله – زینب رجایی: اوایل ماه صفر سال 92، برای اولین زیارت اربعین با یک کاروان راهی مرزهای غربی کشور شده بودم.

اتوبوس میانه راه خراب شد.

نزدیکی کرمانشاه بودیم؛ جایی حوالی بیستون که به فرهاد تراش معروف است و می گویند او برای عشقی که به شیرین داشته، شب ها و روزها این کوه را ذره ذره کنده است.

هنوز محرم و صفر در پاییز بود و هوا خنک.

با این وجود همه از تأخیر کلافه شده بودند و اعتراض ها بالا گرفته بود.

هر کس با صدای بلند خطاب به رییس کاروان گلایه ای می کرد.

مرد میانسالی از کاروان گفت: فرهاد، برای شیرین کوه به این بزرگی را کنده است.

عاشق اگر عاشق باشد سختی تحمل می کند… فکر کنیم به جای تهران از مشهد می آییم؛ از بیرجند، از نهبندان، خاش، چابهار! یا حتی از افغانستان و پاکستان! گلایه ها آرام گرفت.

حاجی که پیدا بود سال های جوانی را خرج جنگ کرده است، گفت: اگر بدانید شیعیان افغانستان و پاکستان چه مشقتی تحمل می کنند و چه راهی می آیند تا سیدالشهدا را زیارت کنند…خیلی هایشان شاید اگر بخواهند هم استطاعت ندارند با هواپیما سفر کنند.