روایت یک بانوی گیلانی از قلب هایی که جا ماند

بلندگوی مسجد صدا درآمد «حی علی الکربُ بلا» «حیّ علی الحسین»، دیگر قلب ها توان تپیدن نداشت، بغض های نهفته ترکید و گوشه های چشمِ خیس به خیسی پهنای صورت رسید و گوشه و کنار بیرون مسجد صدای گریه عاشقان را برای فرشتگان به ارمغان می برد تا به آسمان برسانند که .

- خبرگزاری فارس، رشت؛ محدثه فردی: خبر دادند کاروان حسینی از مسجد امام رضا (ع) ایستگاه انزلی رشت به کربلای معلی عزم سفر دارد تا عاشقی کند و ندای عاشق شوید که زندگی به عشق است سردهند، گفتم حالا که جزو جاماندگان شده ام حداقل برای بدرقه زائران کویش، حاضر شده و با منت و التماس از تک تکشان بخواهم که برای ما جا ماندگان دعا کنند.

  با قلبی مملو از حسرت جاماندگی و با بغضی نهفته در گلو خود را به مسجد امام رضا (ع) رساندم، زائران یک به یک می آمدند و در پی آن خانواده ها برای بدرقه عزیزانش گوشه کنار کِز کرده بودند چرا که از این قافله عاشقی جا مانده اند، گوشه چشمان همه شان خیس از ترنم اشک های جاماندگی بود و ابروان در هم تنیده ای که گواهِ حسرت از جاماندگی بود.

  در همین حین بلندگوی مسجد صدا درآمد حی علی الکربُ بلا حیّ علی الحسین ، دیگر قلب ها توان تپیدن نداشت، بغض های نهفته ترکید و گوشه های چشمِ خیس به خیسی پهنای صورت رسید و گوشه و کنار بیرون مسجد صدای گریه عاشقان را برای فرشتگان به ارمغان می ب�