جای علی دایی هم ثابتی را بیاورید!

حتی دو ساعت هم طول نکشید.

بلافاصله بعد از این که رسانه ها از پیشنهاد باشگاه فولاد به علی دایی برای هدایت این تیم خبر دادند، شهریار در مصاحبه ای کوتاه اعلام کرد تمایلی به حضور در فوتبال ندارد.

برخی رسانه ها شمرده اند و می گویند این دهمین پیشنهادی است که دایی در چهار سال گذشته رد می کند.

  خداوکیلی خیلی هنر می خواست که شوق حضور در فوتبال را اینطور در وجود آدمی چون علی دایی بکشند؛ دومین گلزن برتر تاریخ فوتبال ملی جهان و کسی که کریس رونالدوی بزرگ بعد از شکستن رکوردش، روی صفحه چند صد میلیون نفری اش به شکل ویژه از او تقدیر کرد.

(کسی که حتی طحال پاره هم باعث نشد میدان را ترک کند.

کسی که از آن سر دنیا برای بازی با مالدیو و ماکائو با شوق به تیم ملی برمی گشت) سهم این آدم در ایران اما خانه نشینی است با چاشنی زخم زبان هایی که گاه و بیگاه از کوتوله ها می خورد.

توقیف پاسپورت و پلمپ رستوران و پایین کشیدن زن و بچه اش از آسمان که دیگر هیچ.

خب البته دردمندانه باید اعتراف کرد جای دایی در این فوتبال خیلی هم خالی نیست.

جایی که امثال تاج و نبی و قنبرزاده بر صدر مجلس نشسته اند، جایی که در آن امثال کریم و کیا و وریا را می رانند، همان بهتر که شهریار مردم دار ایرانی یک گوشه بنشیند و تن به این تئاتر تباه ندهد.