«فرش قرمز» ما «قالیچه سلیمان» است!

اربعین امسال فرق دارد؛ هستند زائرانی که اول به مزار شاهچراغ می روند.

به بالینی سرخ که پیکر و خون گرم، تازه و جوشان شهیدان حرم را در آغوش گرفته است.

- گروه جامعه؛ نعیمه جاویدی: حال و هوای راه رفتن و عزاداری روی فرش سرخ بین الحرمین در ایام اربعین، اصلاً حکایت شیرین تر از عسل است.

همه جای جهان فرش قرمز ، عنوان جذاب و فریبایی به نظر می رسد که چشم مردم را خیره می کند به جشنواره ها و فستیوال های مختلف.

اینجا در کربلا اما ماجرا فرق دارد.

زائران اربعینی غبار فرش قرمز حرم امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) را با هیچ جایزه و مزدی در دنیا عوض نمی کنند.

شاهد می خواهی؟ پاهای خسته، تاول زده و چهره های آفتاب سوخته شان در مسیر پیاده روی اربعین.

اینجا کسی دنبال ژست، عکس و شهرت نیست.

پیش هر زائری که کُنده زانو زمین بزنی و گوش تیز کنی برای شنیدن مویه ها و نجواهایش، می بینی که جان کلامش به اباعبدالله(ع) انگار همین باشد: اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم.

اینجا حکایتی از ماست، روایت هایی از فرش های قرمز معروف جهان و آن جمله مردی است که هر وقت یادش می کنیم، صدایی در سینه مان می گوید: آخ، سردار! چو بوی گل کجا رفتی؟ اینجا درست به گواه همین سطرها و کلمات بعد، می خوانیم که کدام فرش قرمزها، بالاتر از قالیچه سلیمان پرواز می کنند و چطور؟ تقلای یک فرش در نمایش شکوه فرش �