نفرین در کتیبه ها

«نفرین یا طلب شر ظاهراً در بیشتر ادوار تاریخی و همه جای جهان، در متن کتیبه ها مشاهده شده است که به عنوان «کتیبه های لعنیه» معروفند.

غیر از این کتیبه ها، - نفرین یا طلب شر ظاهراً در بیشتر ادوار تاریخی و همه جای جهان، در متن کتیبه ها مشاهده شده است که به عنوان کتیبه های لعنیه معروفند.

غیر از این کتیبه ها، در پایان بسیاری از کتاب ها و رساله ها و یا کتیبه های منقول مانند طلسم نیز از واژه نفرین استفاده شده است.

در نگاهی دیگر شاید تابلو لعنت بر کسی که اینجا آشغال بریزد یا ماشین پارک کند در ادامه همان باشد.

مرتضی رضوانفر ـ عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ـ با بیان این جملات، درباره ریشه نفرین در تاریخ به ایسنا گفت: ظاهرا لعنت و نفرین همیشه در طول تاریخ ابزاری مؤثر برای تمکین و تبعیت بوده است و مردم همیشه به آن معتقد بوده اند.

در واقع از زمانی که مردم به دعا اعتقاد پیدا کرده اند، نفرین هم رایج شده است.

نفرین به عنوان تضمینی اعتقادی است که غالبا به صورت جمله شرطی برای انجام فرمان، پیمان نامه، حفظ کتیبه، حفظ نام پادشاه، تخریب و غصب نکردن و یا نقض رفتار اخلاقی یا برای دشمنی استفاده شده است.

این پژوهشگر افزود: دعا و نفرین از یک ریشه هستند و نفرین یک دعای منفی است.