یادی از آخرین بازمانده تکیه دولت و همکاری اش با «بنان»

همراه «بنان» دو طفلان مسلم خوانده بود، لباس های دست دوز تعزیه برتن کرده بود و اشک ها ریخته و معجزات دیده بود.

هاشم فیاض، نامی است فراموش نشدنی در فرهنگ و هنر ما.

- ایسنا نوشت؛ همزمان با روز تاسوعا، یادی از او می کنیم که عاشق امام حسین بود و دوستدار تعزیه و حالا نزدیک 19 سال از درگذشتش می گذرد.

آنچه پیش رو دارید، بازنشر سخنان زنده یاد هاشم فیاض است.

سال 1295 در یکی از محله های قدیمی تهران به دنیا آمدم.

ما نذرمان تعزیه بود، چون قبل از من خدا یک دختر به پدر و مادرم داده بود و ما 9 سال با هم فرق داشتیم.

همین باعث شد تا با تولد من، پدرم که آن موقع سرهنگ و اولین پلیس شهربانی بود، نذر کند و مرا در ماه های محرم به تعزیه بیاورد.

خانه ی ما در جلیل آباد که آن زمان، یکی از قسمت های مهم تهران بود، قرار داشت.

من هم در تکیه قرخونه در همان محله سنگلج به دنیا آمدم.

ماه محرم که می شد با بچه ها لباس می پوشیدیم و به تکیه دولت می رفتیم.

کم کم بزرگ هم که شدیم عشق امام حسین (ع) ما را ول نکرد و تا امروز 81 سال است که برای امام حسین (ع) تعزیه خوانی می کنم.

تهران یک میلیون جمعیت داشت و صدها تکیه آن زمان رادیو و تلویزیون نبود و مردم به همین تعزیه و روحوضی و خیمه شب بازی دلخوش بودند.