جمعیتِ ما سینه زنها نگْسَلَد از هم

جمعیتِ ما سینه زن ها نگْسَلَد از هم/ دل بسته ایم از بس به ارباب وفا عباس - به گزارش سایت قطره و به نقل ازقرار گرفته است.

مشروح سروده مذکور را می خوانیم؛ تنها دوای دردهای بی دوا عباس تنها دوا، دفع بلا، دارالشفا عباس خواندند او را اینچنین: ماهِ بنی هاشم این بیشتر بوده ست مدحِ ماه تا عباس وقتی گِره انداخت در ابرو زمان فهمید زین پس گره وا می کند از کارها عباس آمد لبِ آب و نیامد آب بر لبه اش ماندم که دریا تشنه تر بوده ست یا عباس بخشید دست خویش را گویا که دشمن هم هنگام قطعِ دستِ او گفته ست: یا عباس امید دستم قطع شد، شد مشک چشمم پر خیلی غریبم بی تو ای درد آشنا عباس خورده گره روی گره روی گره کارم مشکل گشا، مشکل گشا، مشکل گشا عباس من شک ندارم (شهریار) اینگونه هم گفته ست: ای عهده دارِ مردمِ بی دست و پا عباس دستت جدا گردید و قَدَّت (دال) شد! مگذار یکدم شود از دامنَت دستم جدا عباس رفتی و دریا بعد تو اشکش دم مشک است هر موج در هر سجده می گوید: بیا عباس گاهی بیا و در تهِ مجلس مرا دریاب ای همنشینِ گریه های بی صدا عباس از تو به جز تو حاجتی دیگر ندارم من باب الحوائج؛ بس که می خواهم تورا عباس تا که شرابی صاف باشم فرصتی ساقی بگذار باشم اربعین ها کربلا عباس جمعیتِ ما سینه زن ها نگْسَلَد از هم دل بسته ایم از بس به ارباب وفا عباس کاویانی در شعر دیگری هم برای امام حسین (ع) چنین سرود