عکاسی که دستش را در انقلاب جا گذاشت

ته کوچه یک محله قدیمی فقط درِ حیاطِ یک خانه، چهارطاق باز بود؛ درست همانطور که خودش گفته بود.

جلوی در که رسیدیم صدای بفرمایید از پشت یکی از پنجره های بزرگ رو به حیاط شنیده شد.

- خبرگزاری فارس- مریم آقانوری؛ حسین پسراسماعیل خان ایوبی، بچه محل امام رضا(ع)، گویا از همان بچگی درِخانه بازی و مهمان نوازی را از امامش آموخته و حالا از کله صبح تا الله اکبر مغرب، درِ حیاطِ خانه اش باز است.

تا هر که آمد، حسین آقا از همانجا روی تختش، گوشه اتاق پذیرایی، بفرمایید بگوید و حاج خانم به استقبالش برود.

اما صفای وجود اهالی این خانه یک چیز دیگر است، آدم ها را مسخ می کند و به سمت خود می کشد؛ مثل خانه پدربزرگ مادربزرگ ها.

   مردی که با هر شات دوربینش مویی سپید کرده .

عمرش و سلامتی اش وقف عکاسی خبری شده و در جوار امام خمینی رهبر کبیر انقلاب بودن را به حضور در کنار خانواده ترجیح داده.

در آستانه روز خبرنگار مهمان خانه گرمش شدیم؛  خانواده ایوبی و خبرنگار فارس البرز می خندد و می گوید: دخترم حرف هایم قدیمی شده و بارها گفته ام.

به نظرت سوخت نشده؟!   مثل شاگردی که روبروی استاد دست و پایش را گم کرده، دستپاچه می گویم: نه حاج آقا.

این چه حرفیه؟ حرفای کسی که فرصت عکاسی و حضور در کنار شخصیت بزرگی مثل امام خمینی (ره) را داشته، حتما برای مردم شیرین و شنیدنیه.