برای شادکام بودن یک چیز از همه مهم تر است

دانشگاه هاروارد در سال 1938 مطالعه ای را درباره شادکامی آغاز کرد.

این تحقیق تا امروز بی وقفه ادامه یافته و اکنون دکتر رابرت والدینگر سرپرست گروه پژوهشگران آن است.

- در دههٔ 1980 داده های به دست آمده از ادامه دارترین مطالعه دربارهٔ شادکامی1 نشان داد روابط خوب با دیگران موجب سلامتی و شادکامی مان می شود، اما پژوهشگران، چندان که باید، آن را نپذیرفتند.

دکتر رابرت والدینگر، سرپرست تحقیق دانشگاه هاروارد در زمینهٔ تحولات روانی بزرگ سالان که 84 سال بی وقفه ادامه یافته است، می گوید همه می دانیم که ذهن و بدن ارتباط دارند و ظاهراً بر این ارتباط اتفاق نظر نیز داریم، اما چگونه می شود که روابطِ صمیمانه تر احتمال بروز بیماری سرخرگ کرونری یا التهاب مفصل را کاهش می دهد؟ چگونه می شود که روابط به درون بدنمان راه می یابند و بر کار اندام ها تأثیر می گذارند؟ .

بعداً، تحقیقات دیگر نیز همین نتایج را نشان دادند.

با خودمان گفتیم: بسیار خوب! دیگر می توانیم از این یافته مطمئن باشیم .

  دکتر والدینگر می گوید این یافته هنوز برایمان غیرمنتظره بود، ولی او چنان از این حقیقت بنیادین خاطرجمع است که در کتاب تازه اش با عنوان زندگی خوب2، که با همکاری دکتر مارک شولتس نوشته، بیشتر به روابط و نحوهٔ بهبودشان می پردازد.