احتیاط! مراقب بومی ها باشید

 وحشتناک بود.

برای آدم هایی که همیشه پاهایشان آزاد بود تا هر کجای خاک شان را خواستند گز کنند، ایستادنِ بی حرکت روی یک نقطه از پیش تعیین شده، وحشتناک بود.

بار اول به روی خودشان نیاوردند؛ مثل همه ی مهمان نوازهای دیگر، اما وقتی سومین کشتی هلندی ها توی ساحل شان لنگر انداخت و این بار با اسباب و اثاثِ یک زندگیِ همیشگی پیاده شدند، شصتشان خبردار شد که خاک شان را از زیر پایشان کشیده اند و تازه وحشی هم صدایشان می زنند! قرن هفدهم بود؛ حوالی سال 1652 میلادی.

کشتی های تجاری اروپایی برای رفتن به هند و آسیا، راهی جز گذشتن از اقیانوس ها نداشتند.

کانال سوئز هم هنوز باز نشده بود.

پس باید چه می کردند؟     هلندی ها در یکی از این سفرهای دور و دراز تجاری شان که اروپا برای خرید آذوقه اش به آسیا می آمد، یک دماغه را در خاک جنوب آفریقا پیدا کردند؛ دماغه ای که از طریق آن راحت تر و زودتر می توانستند به هند برسند و نامش امید نیک بود.

البته که تا اینجای کار هیچ مشکلی نبود.

سفیدهای اروپایی با کشتی هایشان رد می شدند و سیاه های آفریقایی برایشان دست تکان می دادند اما این رابطه ی دوستانه از آنجا گره خورد که اروپایی ها یک شرکت بازرگانی هلندی به نام هند شرقی هلند ! را در خاک جنوب آفریقا تاسیس کردند و کشاورزان هلندی را که در زبان خودشان به آن ها می گفتند بوئر با خودشا