تأملی بر جایگاه مهیار دیلمی در ادبیات عربی

«مهیار دیلمی به عنوان سراینده پارسی به فرهنگ و سنت های ایرانی نظر داشته و بسیاری از این سنت ها را به زبان شعر به عرب زبانان معرفی کرده است.

- مهیار دیلمی به عنوان سراینده پارسی به فرهنگ و سنت های ایرانی نظر داشته و بسیاری از این سنت ها را به زبان شعر به عرب زبانان معرفی کرده است.

قرار گرفته است.

مشروح این یادداشت را در ادامه می خوانید: ابوالحسن (یا ابوالحسین) مهیار فرزند مرزویه (مشهور به مهیار دیلمی) از سرایندگان نامدار ایرانی در عصر آل بویه به شمار می رفت.

او به گمان بیشتر در سال 367 هجری دیده به جهان گشود و روزگار کودکی و نوجوانی اش را با فقر و تنگدستی سپری کرد.

او که شیفته علم و ادبیات به ویژه شعر بود، مشتاقانه این مسیر را برگزید و به سرودن شعر و نیز کتابت و نویسندگی روی آورد.

مهیار با آنکه ایرانی بود و پدر و مادرش نیز ایرانی بودند، بغداد را برای سکونت برگزید و عازم آن دیارِ ادب پرور گردید.

در سده ی چهارم، خلافت عباسیان دچار ضعف بوده و حاکمان آل بویه بر امور بغداد مسلط بوده و خلیفه نیز از قدرت و توان چندانی برخوردار نبود؛ آن چنان که عصر سوم عباسی را دوران غلبه و نفوذ آل بویه نامیده اند.

مهیار دیلمی در روزگار حضورش در بغداد با سه خلیفه عباسی همزمان بوده است: طائع لله، قادر و قائم بأمر الله (که شاعر ایرانی تازی گو مهیار دیلمی در عص