وسایل حمل و نقل مردم در 100 سال گذشته

اولین درشکه ای که به ایران آمد در زمان فتحعلی شاه بود که پادشاه انگلیس به وسیله ناپلئون بناپارت برای پادشاه وقت فرستاد.

- همین که کالسکه یا درشکه اهدایی پادشاه با زحمت به وسیله باربران به میدان ارک رسید، فتحعلی شاه درون آن  نشست و چون اسب آموخته وجود نداشت، گروهی از باربران  درشکه شاه را می کشیدند.

همشهری آنلاین-نصیبه سجادی: در میان قاجاریان، ناصرالدین شاه بیشتر از کالسکه استفاده می کرد.

درشکه چون حدود 4 نفر گنجایش داشت و 2 اسب آن را می کشید به مرور از کالسکه (وسیله خانوادگی و اشرافی بود) پیشی گرفت و شد وسیله حمل و جابه جایی بیشتر مردم.

بعدها چیزی مثل واگن اسبی آمد که جعفر شهری در کتاب تهران قدیم به آن اشاره می کند.

این وسیله با 2 اسب روی ریل راه آهن حرکت می کرد.

همین واگن اسبی، آمد و شد را در چندین خیابان تهران به هم وصل می کرد و مردم برای رفت وآمد درون شهری از آن استفاده می کردند.

به نظر می رسد واگن اسبی به نوعی از اجداد مترو امروزی محسوب می شود.

  هم پالکی های تهرانپالکی و کجاوه هم که هر دو دارای دو صندوق بدون در بودند از وسایل حمل ونقل دیگری است که قبل از آمدن ماشین به ایران رونق داشتند.

پالکی و کجاوه دو طرف شتر یا قاطر بسته می شد؛ روباز آن را پالکی و نوع مسقف را کجاوه می نامیدند.