رنج معلولان کردستان از ناهمواری معابر شهری

خبرگزاری فارس استان کردستان-شیرین مرادی؛ گاهی مشکل از آنجا شروع می شود که هر کس جهان را از زاویه دید خود نگاه می کند و چون جای انسانی با ویژگی های دیگری نبوده نمی تواند این را درک کند که یک چاله یا برآمدگی کوچک می تواند بسان کوه صعب العبور یا پرتگاه هایی دلهره آمیز برای یک فرد ویلچرنشین یا دچار عارضه باشد.

لحظه ای به فکر فرو می روم، زمین زیر پایم را نظاره می کنم و به آسمان بالای سرم می نگرم، ای کاش مسیر عبورشان روی زمین هم مانند آسمان و ابرها نرم و روان بود،  تا می توانستند به راحتی سوار بر همین صندلی چرخدار از جایی به جای دیگر سفر می کردند به نگاه های پرترحم و یا دلسوزانه برخی ها که از کنارمان می گذرند خیره می مانم و در دنیای پرغوغای درون شان گم می شوم.

خواسته زیادی ندارند، جز حق و حقوقی که قانون برایشان تعریف و تعیین کرده است، حقوقی که خیلی از مسئولان هنوز اعتقادی به آن ندارند و همین مسئله رنج این راه ناهموار را بیشتر کرده است.

انتظار دیده شدن! برخی از مردم با نگاهی از بالا به پایین به ما نگاه می کنند نگاه تلخ ترحم آمیزی که با تمام وجود احساس می کنیم، گاهی وقت ها یادمان می رود که معلول هستیم ولی برخی برخوردها این واقعیت را همچون پتکی برسرمان می کوبد.