گیوه های دست ساز «اوسا حاجی» زیر چارسوی بازار ملایر

خبرگزاری فارس-همدان، سولماز عنایتی: انگار کن وردستش نشستی و گوشت پر شده از تق و توق و مشامت پر از شمه نخِ پنبه تر و تازه، گهگداری هم بوی چرم، بینی ات را قلقک می دهد و چشم هایت با تاب دستانش بازی می خورد.

انگار کن دیوار به دیوار کهنه بازاری نشستی و سر بر خشت و گِل دور و دراز تاریخ گذاشتی و چشم دوختی به خط و خطوط عمیقِ ریشه دوانده در عمق چهره اش، انگار کن انگشتان کج و معوج اش ردی از کار سختِ سخت دارد و هنوز هم بی محابا همچون روزهای جوانی می رقصد و می آراید و می دوزد.

انگار کن دل به دل پرخاطرش دادی و سودای سفری به دورهای پررونق چارسو زیر طاق بلند و تویزهِ سرا و تیمچه داری و دم به دم شکوه امروز و یادگاری دیروز را سَر می کشی و هم صحبتی را برمی گزینی.

انگار کن مابین رفت و آمدهای گهی تند و گهی خسته آدمیان دم و بازدمی کنار اوسا حاجی وقت می گذرانی و به کاسبی های آن روزها سَرک می کشی و معتمد بازار ملایر را می شناسی.

اوسا حاجی؛ مردی قدیمی با حرفه قدیمی و روش و منشی باز هم قدیمی کنج چارسو بیخ حجره ای قدیمی جا خوش کرده و پل شده بین دیروز و امروز این دیار.

اوسا حاجی، اوستای گیوه دوزی است که سایه به سایه درفش و مشته و سندان جوانی پیر کرده و عمر گذرانده.