امید، بال پرواز دختر روشندل رفسنجانی

کرمان؛ زهرا بمی: 14 سال سن دارد، سه سالی می شود که به دلیل یک بیماری نادر، سوی چشمانش را از دست داده اما زیبایی های دنیا را به خوبی لمس می کند، گلایه ای ندارد و برای برآورده شدن آرزوهایش از ذهن خلاق و دستان پرتوانش کمک می گیرد و دنیایی زیبا برای خودش می سازد.

بر خلاف بی فروغی چشمانش اما دل روشنی دارد و کلام گرمی که دارد انسان را به تفکر وا می دارد که چگونه می شود یک دختر نوجوان در این سن با وجود از دست دادن بینایی اش اما اینچنین در کلامش سراسر امید و شکرگذاری است.

نابینایی به من درس صبر، حوصله و تحمل آموخت  او باب سخن را اینگونه می گشاید مبینا شمسی هستم.

14 سال دارم، سه سال نابینا شدم.

از نابینایی ناراحت نیستم چون نابینایی در زندگی چیزهای مهم و زیادی به آموخت؛ صبر، حوصله، تحمل .

نابینایی را برای آینده ام بهانه نمی کنم.

بر اثر یک بیماری نادر بینایی ام را از دست دادم.

برای رسیدن به آرزوهایم نابینایی را بهانه نمی کنم اوایل خیلی ناراحت بودم که چرا من باید نابینا شوم.

آرزوهای زیادی برای آینده ام دارم برای رسیدن به آنها نابینایی را بهانه نمی کنم بلکه تمام سعی و تلاشم را می کنم که به این آرزوها برسم.

سختی های زیادی کشیدم؛ یکی از سختی هایم دوران درمانم بود.