«تخت سلیمان» تکاب

14شهر باستانی تخت سلیمان محل سکونت اقوام ماد، هخامنشی، اشکانی، ساسانی و مغول بوده است که در تمامی این دوره ها در اوج شکوفایی و قدرت به سر می برد.

قدمت تخت سلیمان به سه هزار سال می رسد و آتش جاویدان آن برای هفت قرن، نشانه ای از عظمت و اقتدار حکومت ساسانی و آیین زرتشت محسوب می شد.

در واقع این منطقه بزرگ ترین مرکز آموزش دینی و پرورش موبدان زرتشتی در عصر ساسانی بوده است.

این مجموعه در 29 آذر 1316 در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت و در تیرماه 1382 به ثبت جهانی رسید تا پس از تخت جمشید، چغازنبیل و میدان نقش جهان، چهارمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو باشد.

آثار به دست آمده از تخت سلیمان، از سکونت 3000 ساله انسان ها در این مکان حکایت دارند.

این آثار علاوه بر اینکه به دوره پارینه سنگی، عصر آهن یک، دو و سه تعلق دارند، شامل نشانه هایی از استقرار مردم در دوره سکاها، ماناها، مادها، هخامنشیان و اشکانیان در تخت سلیمان می شوند.

بقایای دهکده ای مسکونی در شمال غربی دریاچه، یکی از این موارد است که طبق پژوهش ها به دوره هخامنشی مربوط می شود.