چمران؛ چریکی ترین نظامی و عاشق ترین عارف

خبرگزاری فارس، نیشابور- فاطمه قاسمی؛ امروز 31 خرداد 1402 به بهانه چهل و دومین سالگرد شهادت دکتر مصطفی چمران با ابوالفضل فروغی راد، همرزم شهید چمران به گفت و گو نشستم.

روزهای آخر فروردین سال 60 معلم دیروز و استاد دانشگاه امروز، دفتر خاطرات نوجوانی و جوانی اش را ورق می زند تا می رسد به روزهای آخر فروردین سال 60 و از آن روز، روایت را شروع می کند: نزدیکی های غروب بود، تلفن زنگ خورد.

آن طرف خط برادربزرگترم که در تهران زندگی می کرد.

خبر شهادت پسرش محسن را به ما داد.

باورکردنی نبود شهادت محسن، برادرزاده عزیزم پسر نوجوانی که هنوز پشت لب هایش سبز نشده بود.

همان شب من و برادرم احمد برای شرکت در مراسم تشییع و تدفین محسن از نیشابور راهی تهران شدیم.

سال 59 برادرزاده ام محسن 16 سال بیشتر نداشت.

زمانی که دموکرات ها و کومله ها برای استقلال کردستان غائله ها به پا کرده بودند با دوستانش در مسجد محله شان تصمیم می گیرند برای جنگ با کومله به کردستان بروند.

  برادرزاده ام را مثله کرده بودند هنوز چند ماهی از رفتن محسن به کردستان نگذشته بود که در یک درگیری به دست کومله اسیر می شود و آن ها محسن را خیلی بد شهید می کنند.

وقتی من و برادرم احمد در سردخانه، پیکر محسن را دیدیم معلوم بود زنده، زنده این بچه را مثله کرده اند.