خزان و بهار احزاب در ایران

در جهان امروز که سیاست و قدرت ابعاد پیچیده­ ای به خود گرفته­ است، از نخبگان سیاسی و گروه­ های نفوذ و احزاب گرفته تا رسانه­ ها و نهادهای مختلف اجتماعی، - همه و همه به عنوان ابزارهای سیاست و قدرت یک کشور مطرح اند و هر شهروند مسئول و فعالی را به میدان می کشانند.

در کشاکش سیاست و قدرت، نقش گروه­ ها و احزاب سیاسی به خصوص در کشورهایی که دموکراسی حاکم است، به نوعی پررنگ­ تر جلوه می­ کند.

زیرا احزاب با ایجاد دفاتر و نمایندگی های متعدد سعی در پوشش همه مردم در استانهای مختلف و حتی در شهرهای کوچک دارند و این در حالی است که در نظام­ های سلطنتی، احزاب نه­ تنها بازتاب خواست و اراده مردم نیستند، بلکه به خاطر استبداد موجود، ابزار دست زمامداران اند و حتی ایجاد حزب هم جنبه فرمایشی دارد.

یکی از این احزاب فرمایشی در دوره نظام استبدادی پهلوی شکل گرفت.

در سال 1353 به دستور محمدرضا پهلوی، تمامی احزاب کشور زیر بیرق شاه یکی شد و مردم میان حزب رستاخیز شاه و عضویت نیافتن در هیچ حزبی مختار به پذیرش اجبارگونه تنها حزب موجود برآمدند.

پس از اعلام تشکیل این حزب به دستور شاه، تمامی احزاب و سندیکاهای موجود مانند حزب ایران نوین، حزب مردم، حزب ایرانیان و حزب پان ایرانیست از سیطره استقلال رخت بر بسته و به تنها حزب معتبر کشور پیوستند.