گویی که پرت شده ای به زمان حافظ و سعدی

در فضایی با معماری ایرانی، سقف های بلند و دیوارهای طویل، هر کجار را که بنگری نشانی از هنر ایرانی می بینی؛ نگارگری، تذهیب، گل و مرغ و خوشنویسی.

- گویی پرت شده ای به آن گوشه از تاریخ که باغی است و هنرمندان و فرهیختگانی که با لباس های ایران قدیم مشغول گفت وگو هستند .

آنچه در ادامه می خوانید روایت خبرنگار ایسنا از حال و هوای نمایشگاه در جریان پانزدهمین نمایشگاه تجسمی فجر است؛ توصیف هایی که در این گزارش به کار رفته است، صرفا برداشت های خبرنگار از تماشای آثار است و قطعیت کلی ندارد.

پانزدهمین جشنواره تجسمی فجر، امسال فضای متفاوت تری را تجربه می کند؛ چراکه از آثار هنری ایرانی بهره بیشتر برده است.

تا حدی که شاید در ابتدا گمان کنید به نمایشگاهی رفته اید که صرفا هدفش نمایش هنر ایران زمین در قالب تذهیب، نگارگری و خوشنویسی بوده است.

البته تا حدی می توان این امر را برای جشنواره امسال اتفاق مثبتی تلقی کرد؛ چراکه آثاری که در قالب هنر ایرانی ارائه شده اند، تا حد قابل توجهی از کیفیت لازم برخوردار هستند.

به هر جهت تا آنجایی که آثار تذهیب و نگارگری را مناظره می کنیم، چیزی جز حس خوش منتقل نمی شود.

حس تماشای این آثار همانند همان حسی است که با حضور در یک خانه قدیمی با معماری ایرانی تجربه می کنیم؛ درحقیقت حسی مملو از تعلق و اصالت.