امروز با حافظ : نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی...

راحتِ جان طلبم و از پِیِ جانان بروم گر چه دانم که به جایی نَبَرد راه غریبمن به بویِ سرِ آن زلفِ پریشان بروم دلم از وحشتِ زندانِ سِکَندَر بگرفترخت بربندم و تا مُلکِ سلیمان بروم چون صبا با تنِ بیمار و دلِ بی طاقتبه هواداریِ آن سروِ خرامان بروم در رهِ او چو قلم گر به سرم باید رفتبا دلِ زخم کَش و دیدهٔ گریان بروم نذر کردم گر از این غم به درآیم روزیتا درِ میکده شادان و غزل خوان بروم به هواداری او ذَرِّه صفت، رقص کنانتا لبِ چشمه ی خورشیدِ درخشان بروم تازیان را غمِ احوالِ گران باران نیستپارسایان مددی تا خوش و آسان بروم ور چو حافظ ز بیابان نبرم رَه بیرون