داغ هایی که هنوز سنگین است/ مُزدِ معرکه جهادِ نورالدین و هادی

سپیده دم بیست و دوم مهرماه آسمان به رنگ خطِ سفید بود، اما سرنوشت تاریکی را در زمین رقم زد؛ گلبانگ های اذان گل کرده بود؛ اما این سو گلوله ها سر و سینه 2 رزمنده را نشانه گرفت و خط سرخِ شهادت بر خط سپیده دم غلبه کرد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از لارستان، یک ماه از آن سحرگاهی که شهید سرگرد نورالدین جنگجو و طلبه بسیجی شهید هادی عرفانی نیا، شهد شیرین شهادت را نوشیدند و از فلک به افلاک رسیدند می گذرد، روز و شب های تقویم این یک ماه برای گلوله هایی که به سمت نورالدین و هادی شلیک شد هرکدام شلیکی بود به آرزوها و زندگی هایی که دریغ شد، چشمان فرزندِ در راهِ نورالدین  برای همیشه از دیدن پدر محروم می شود و داغ خاطرات بر دل 2 فرزند دیگرش می ماند، ضجه های مادر و مویه های همسر هنوز هم ادامه دارد.

برای هادی آرزوی دیدن قد رعنایش در لباس دامادی به دل پدر و مادر ماند و رخت سفیدِ هادی رخت کفن شد اما گلگون.

مُزدِ جهاد نورالدین و هادی را همه به جهادی بودن می شناختند، جایشان همیشه وسط معرکه جهاد بود، سیل دی ماه 1400 که بیرم را غافلگیر کرد، هادی طلبه مطلوبِ جهادی به دل سیل زدو یار مردم بود، هنگامی که استاندار فارس به بیرم آمد، هادی شرح گزارش می داد و حالا عکسش به یادگار در دفتر دکتر ایمانیه قاب شده است.