روایت کلاهِ پهلوی؛ از شعار تا کشتار/ وقتی «نرگس» را در خانه اش با گلوله کشتند!

اگر الآن زنده بود، 93 سالگی را هم رد کرده بود.

مادرش، سلطان بانو، اردیبهشت ماه سال 1308 چشمانش را به روی دنیای خاکی باز کرد و دخترکی دوست داشتنی را در آخرین روز دومین ماه بهاری سال به پدرش، باقر خان، هدیه داد.

آن موقع، رسم بود که وقتی فرزندی به دنیا می آمد، برای انتخاب اسمش، سراغ بزرگان خانواده می رفتند و از آنها نظر می خواستند.

پس از مشورت هایی که انجام دادند، در نهایت نامش را نرگس گذاشتند.

نرگس همان گل زیبایی است که از اوایل آذر گل می دهد و تا وسط های اردیبهشت گل هایش همچنان زنده اند؛ دقیقاً مثل زمان تولد دخترک خانواده ما! گرچه گل نرگس را نماد تولد دوباره و آغازی نو در زندگی طبیعی می دانند؛ اما به گفته نزدیکانش، دلیل اینکه اسم نرگس را رویش گذاشتند، این نبود.

بیشتر خواستند نام مبارک مادر امام زمان (عج) را زنده نگه دارند.

شهرستان شاهرود آن موقع پهنه ای وسیع تر از استان سمنان را در برمی گرفت و هنوز شهرستانی به نام میامی، از آن جدا نشده بود.

نرگس در شاهرود متولد شده بود؛ فرزند دیار قله های برافراشته؛ فرزند شاهوار ! تنها تصویر به جای مانده از شهید نرگس قصابان از شاهرود تا گرگان! خانواده نرگس مثل عمده مردم آن زمان، از طبقه متوسط به پایین جامعه بود.