چغچغه زنی آیینی کهن در روستای انجدان

آیین معنوی چغچغه زنی یکی از رسوم مذهبی و برخاسته از فرهنگ بومی مردم روستای انجدان است که در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسیده است.

-    قدمت این آیین کهن به دوره تیموری و صفویه می رسد و مردم عزادار این روستا در روزهای نهم و یازدهم محرم آن را اجرا می کنند.

چغچغه ابزاری چوبی و خراطی شده است که از به هم خوردن آن ها، آهنگی موزون ایجاد می کند.

تاریخچه این رسم به زمانی باز می گردد که خبر شهادت امام حسین (ع) و یاران ایشان به اهالی روستا می رسد، آن ها از شدت ناراحتی با سنگ بر سر خود زده و برای ایشان عزاداری کردند.

در این آیین هر فرد برای خود 2 قطعه چوب با نوعی تراش مخصوص دارد که به راحتی در دست گرفته می شود و همان صدای سنگ زدن را می دهد و با به هم زدن آن ها یاد و عزای سید الشهدا را به جا می آورند.

در این آیین همراه با نوای تک خوان، چغچغه ها را یک بارخم و جلوی زانو می زنند و یک بار بلند شده و بالای سر به هم می زنند.

گاهی هم با نوای تک خوان ابزارهای چوبی چغچغه ها را 2 بار در پایین و 2 بار در بالای سر به هم می زنند و تا هنگام اذان ظهر در تمام محله های روستا این عزاداران حضور دارند.

در گذر زمان، سنگ ها جای خود را به دو قطعه چوبی داد که به جای اینکه بر سر فرود بیاید برهم زده می شد و نوای حزن انگیزی را در روستا طنین انداز می کرد، این آیین یک مرشد و رهبر دار�