ایران و جشن های اسفندش

نگهداری از طبیعت و محیط زیست، مهم ترین اصل زندگی ایرانیان باستان بوده و هر زمان، به بهانه شکرگزاری به درگاه خدا، آیین های شادمانی برپا می کردند.

- عید نوروز در آغاز بهار، جشن تیرگان در تابستان، جشن مهرگان در پاییز و جشن یلدا هم در استقبال از زمستان جشن های چهارگانه ای بود که در هر فصل برگزار می شد که بعضی از آن ها در فهرست میراث معنوی ایران و یونسکو به ثبت رسیده است.

اما علاوه بر جشن های چهارگانه، هر ماه هم جشن مخصوص خودش را داشت.

در تقویم ایران باستان هر روز برای خود یک نام داشت و زمانی که یک روز و یک ماه هم زمان می شد، جشن ماهانه در آن روز برپا می کردند و ماه سرد و پربرف اسفند هم بی نصیب از این شادی نبود زیرا که بر این باور بودند که اسفند یعنی پاک و مقدس و نام فرشته ای است که زمین را سرسبز و پاک نگه می دارد.

اسفند یا اسپند، در متون پهلوی به معنای برکت بخشنده آمده است.

دوازدهمین ماه سال و پنجمین روز از هرماه شمسی است که نگهبان آن، سفندارمذ است و شش جشن مخصوص به خود داشته است.

جشن سپندارمذگان، آیین نکوداشت بانوان ایرانی است.

سپندارمذ به معنی فروتنی و پاکی است و پنجمین روز ماه اسفند، زمان برگزاری جشن سپندارمزگان یا اسفندگان بوده است.