سروها ایستاده می میرند/ آسمان بر دوش زمین

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از تبریز، می گویند، لباس خلبانی بوی مرگ می دهد، ولی برای خود خلبان، بوی عشق.

همان بوی عشقی که ساعت 8:55 صبح، دو اسفند در همه جای تبریز به گوش رسید.

آری آن دو خلبانی که صبح آن روز با عشق از خانواده خود جدا شدند و لی نمی دانستند که قرار است برای همیشه در دل آسمان، آسمانی شوند.

  ساعت 10 صبح، سه اسفند در میدان شهدای تبریز ایستاده ام، تا پیکر دو شهید خلبان و یک شهید هموطن که در حادثه سقوط هواپیمای اف پنج تایگر جان خود را از دست داده اند، تشییع شود.

چقدر نوشتن برخی از اخبار سخت است، این خبر سراسر غم است و منِ خبرنگار چگونه می توانم همه آن اشک ها، ناله ها و بی تابی ها را توصیف کنم.

   می توان در این گزارش از شاهدان عینی گفت که هر کدام از زاویه دید خود در حال آنالیز آن صحنه تلخ هستند یا از مادر و پدر و همسر داغداری که هنوز گمان می کنند که در کابوس تلخی هستند که هر آن امکان دارد، بیدار شوند.

یا از هم رزمان و فرماندهانی بنویسم که حتی یک ثانیه هم نمی توانند جلوی اشک شان را بگیرند.

    فضای مراسم تشییع پیکر شهدای حادثه دیروز با هوای سرد تبریز عجین شده است؛ گویی گلوی همه را با دستی فشار می دهند و هر لحظه ممکن است که بترکد.