چرا انسان هایی که به اخلاق باور دارند دست به شرارت می زنند؟

با تاکید بر اهداف متعالی، رفتار غیراخلاقی طوری توجیه می شود که قابل دفاع یا حتی ستایش آمیز به نظر برسد.

شستشوی مغزی هم مثالی از این روش است.

ترویست های انتحاری با همین روش اقناع می شوند، - هیتلر مشروبات الکلی مصرف نمی کرد و سیگار نمی کشید و عاشق موسیقی و نقاشی بود.

از آزار دیدن حیوانات ناراحت می شد و برای اولین بار در تاریخ اروپا، قوانین حمایت از حیوانات را وضع کرد.

وی حامی محیط زیست و خانواده بود و به زنان احترام می گذاشت.

این ویژگی ها در کنار کشتارهای وسیع سردرگم کننده است با این حال این تضادها در هیتلر خلاصه نمی شود، بی رحم ترین شکنجه گران هم چه بسا پدرانی دلسوز باشند و از دیدن زخمی در انگشت فرزندشان ناراحت شوند.

پرسش اصلی این است که چطور انسان هایی که باور قوی به ارزش های اخلاقی دارند و در سایر بخش های زندگی دل رحم هستند می توانند دست به اعمال غیراخلاقی بزنند؟ پاسخ بندورا استاد دانشگاه استنفورد چنین است: افراد معمولا دست به اعمال ناپسند نمی زنند مگر آنکه جنبه های غیراخلاقی آن اعمال را برای خودشان توجیه کرده باشند.

او این حالت را غیرفعال کردن کنترل درونی نامید.

این اتفاق چگونه روی می دهد؟ بندورا چند مکانیسم شناختی- روانی را که میتوانند باعث غیرفعال شدن کنترل درونی افراد شوند توضیح داد: 1.