روایت رنج غسالان و کارگران قبرکن / دو سال جان کندن در دو قدمی مرگ

هیچکس ما را ندید؛ چه روزها که اشهدمان را خواندیم و پا به غسالخانه گذاشتیم؛ چه شب ها که وقتی به خانه آمدیم و خواستیم سر بر بالین بگذاریم، دیدیم خواب به چشم هایمان نمی آید - هیچکس ما را ندید؛ چه روزها که اشهدمان را خواندیم و پا به غسالخانه گذاشتیم؛ چه شب ها که وقتی به خانه آمدیم و خواستیم سر بر بالین بگذاریم، دیدیم خواب به چشم هایمان نمی آید کارگران زحمتکش آرامستان های کشور همانند کادر درمان از روزهای اولیه کرونا در خط مقدم مشغول به کار بودند و معنی دورکاری را نفهمیدند و حتی یک روز تعطیلی نداشتند.

این بزرگواران سال های سال است که به غیر از بیماری کووید 19 سایر بیماری ها (تب کریمه کنگو .

) و اجساد متفاوتی را تجربه می کنند که حتی تجسم و درک این رنج ها و دلهره ها، برای مسئولین امر و مقامات شهری دشوار است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایلنا، نزدیک به دو سال از رنج های کروناییِ مردم می گذرد؛ در این دو سالِ مملو از درد و مرگ، همه شهروندان بدون استثنا، روزها و شب های پردلهره ای را تجربه کردند اما برای برخی، این رنج ها به مراتب دشوارتر بود، جانکاه دقیقاً مثلِ خودِ جان کندن! از آن زنِ دستفروشی که با وجود ازدحام مترو و خطرِ در کمین نشسته ی مرگ، مجبور بود برای تامین قوت لایموت فرزندان، دو ماسک سه لایه رویهم بپوشد و پا به واگن های پُردلهره بگذارد تا آن کارگر �